یادداشت اول - حریم خصوصی

هر انسانی برای خودش دنیایی دارد، زندگی ای دارد، افکاری دارد، رازهایی دارد که همه این ها دسته بندی می شوند. در زندگی هر آدمی این طبیعی است که ره قسمتی از رازهای زندگی اش را فرد خاصی می داند و شاید کسی نباشد که همه رازهای زندگی یک شخص را بداند، هر کس فقط بخشی از آن را می داند..

می دانم که صحبت کردن از مسائل خصوصی زندگی، در محیط های عمومی کار درستی نیست. می دانم که آدم باید گاهی خوددار باشد و چیزهایی را جز برای کسانی که به آن ها اطمینان دارد نگوید. اما تصور کنید که کسی، برای خودش وبلاگی بسازد، تقزیبا تمام یادداشت های آن خصوصی باشد، و بازدیدکننده ای غیر از یک نفر که رمز یادداشت ها را دارد نداشته باشد، بعد وبلاگش هک شود! این اتفاقی بود که امشب متوجه شدم برای یکی از وبلاگ های من افتاده. و البته بعد از بررسی دیدم که دو وبلاگ دیگرم هم هک شده. و حالا تنها وبلاگ اصلی من باقی مانده، که آن هم احتمالا به انتخاب و صلاحدید هکر عزیزم (!) هنوز در امان مانده و احتمالا به زودی ترتیب این یکی را هم بدهد.

نمی دانم این هکر با خودش چه فکری کرده است. حدس می زنم که از خوانندگان سابق وبلاگم باشد، شاید همان که مدت ها من را با بد و بیراه همراهی می کرد و دقیقا به همین خاطر وبلاگی خصوصی زدم تا آنجا راحت بنویسم. این به هم خوردن حریم خصوصی برایم ناراحت کننده است. من اگر می خواستم چیزی را برای همه تعریف کنم که آن را در بصورت عمومی می نوشتم.

به هر حال، دیگر قصد نوشتن در سرویس های فارسی را ندارم. مملکت ما پر شده از دروغ و تقلب و تجسس در زندگی شخصی افراد. از حالا به بعد همین جا می نویسم، اگر هنوز حسی برای نوشتن باقی باشد.